Ik heb toch zo’n verdraaid omvangrijke aversie tegen fooien geven en de sociale frictie die het met zich mee brengt; met name in het buitenland. Neem m’n geld, neem alles, maar laat mij je niet moeten beoordelen met een paar centen.
Misschien is mijn brein wat extreem, maar bij tijd en wijle zit ik het halve diner in m’n achterhoofd met hoe ik iemand niet te min doe of juist ongemakkelijk laat voelen met te veel.
De 10% regel bij eten gaat aardig, maar dan kom je soms ook net vaag uit; en bij een laatste hoteldag werkt dat in mijn beleving ook niet goed (afhankelijk van het land). Om niet te spreken van hoe suf het voelt bij pinnen om af te ronden, wat soms selfs een extra actie van het personeel vergt aan 't pinapparaat.
Hoe doen jullie dat en hoe ga je er mentaal mee om?
TL;NG: Haat aan de fooi en help deze dwaas.
Ja mee eens eerlijkgezegt. Ik doe wel aan fooien maar vaak enkel beetje zoals (volgensmij) ooit fooien bedoeld waren; Als ik erg goed geholpen wordt in een restaurant, de medewerkers super vriendelijk zijn, het eten goed is en ik echt het gevoel heb dat ze ‘above en beyond’ gegaan zijn om een goede tijd voor mij te maken, dan geef ik wel een fooi.
Maar ben ook absoluut niet van mening dat het de standaard moet worden. We moeten echt, en zeker hier, de ver-Amerikanisering afhouden vind ik
Ik geef alleen fooi bij een van de drie redenen;
- Ik maak een fout bij de bestelling.
- Het is ongelofelijk slecht weer.
- De service was minstens een 9/10.
De laatste heb ik nog niet meegemaakt.
Ik heb het een paar maand geleden meegemaakt dat ik sushi bestelde en het eerste wat bij de bezorger uit de mond kwam was ‘waar is mijn fooi?’ Ik moest leterlijk mijn eten uit zijn handen pakken en heb de deur dichtgedaan.
